Live vanachter het plexiglas

Twee weken geleden mochten we de deuren van onze toonzaal met stijlvolle keukens weer openzwaaien om klanten te ontvangen. Gelukkig, want ook al bezit Rudi de gave om zelfs geanimeerd te vertellen over een paar wollen sokken, toch was ik héél blij om weer eens andere stemmen te horen (neem het niet persoonlijk, Rudi ????).

Business as usual (maar dan toch ook weer niet)

Na een kalme start komen er almaar meer mensen bij ons over de vloer en stromen onze agenda’s weer vol met afspraken. We evolueren naar dezelfde – meestal gezellige, soms hectische – drukte van voor de lockdown. Was het niet voor de coronamaatregelen die we genomen hebben, dan zou ik zeggen dat het business as usual is.

Rudi, Regi en Balthazar Boma

De VRT die aankondigt geen herhalingen van FC De Kampioenen meer uit te zenden, Regi die weet waar de handjes zijn, of Rudi die geen enkele opmerking heeft over een design van mij, vallen onder de categorie ‘dat zag ik niet aankomen’. De versoepeling van de lockdown was wel te voorspellen. We wisten gelukkig op voorhand dat het moment eraan zat te komen dat we onze toonzaal weer zouden mogen openen en konden ons goed voorbereiden.

Topoverleg

In de aanloop naar onze heropstart pleegden Rudi en ik topoverleg om te bepalen hoe we mensen veilig bij ons zouden kunnen ontvangen. Mondmaskers en handgels waren natuurlijk evident, maar wat we met onze gesprekstafel moesten doen, was minder duidelijk.

Aanwijsstok en verrekijkers

Ons eerste idee? We leggen er een mooie grote plaat uit solid surface van 1,5 meter over. Een idee dat al snel naast een stapeltje designs in de prullenmand belandde. De reden? We zouden tijdens de besprekingen over de designs met de klanten een lange aanwijsstok en twee verrekijkers nodig hebben. De oplossing? Een plexiglazen scherm.

Snel gefikst

Om onze werkmannen zich veilig met onze camionettes te laten verplaatsen, installeerden we in elke camionette een plexiglazen scherm. En we hadden nog veel plexiglas over. Dus was een plexiglazen scherm voor onze gesprekstafel in geen tijd gefikst.

De eerste keer dat we opnieuw klanten ontvingen, voelde een beetje raar. Ik was aan de ene kant blij met de bescherming die het plexiglazen scherm bood, maar voelde me aan de andere kant een postbediende aan het loket. Het was wennen om een ontwerp vanachter het plexiglas toe te lichten. Maar gelukkig went een mens snel en voelt het nu vertrouwd aan.

Takenpakket uitgebreid

Onze nieuwe manier van werken heeft ook mijn workload verhoogd. Ik heb een extra taak: na elke klant het scherm aan beide zijden poetsen. Eerst gebruikte ik een alcoholspray. Blijkt dat zo’n spray wel ontsmet maar niet ontvet. Hoe meer ik ontsmette, hoe vettiger het scherm werd. We zagen na een tijdje de klanten bij wijze van spreken niet meer zitten ????. Nu ben ik dus na elke klant met een alcoholspray én ruitenreiniger in de weer.

Corona als eerste onderwerp

Het valt me op hoe begaan klanten met ons zijn. Het eerste gespreksonderwerp als ze bij ons langskomen is bijna altijd corona. Ze vragen ons dan hoe wij de periode doorgekomen zijn en of alles goed met ons gaat. Het is fijn om te horen dat de klanten bezorgd om ons zijn.

Het nieuwe normaal

Daarnaast is het mij opgevallen dat het nieuwe normaal nog wat zoeken is. Klanten weten niet goed of ze tijdens de bespreking iets mogen aanduiden op het ontwerp of een toonzaalkeuken mogen aanraken. De grootste uitdaging voor mij is om in al mijn enthousiasme tijdens mijn uitleg bij een toonzaalkeuken de nodige afstand te bewaren. En ik merk dat ook Rudi én de klanten het daar moeilijk mee hebben. Maar we blijven alert!

Nooit meer zoals voorheen

Ondanks de charme van ons eigen loket hopen Rudi en ik toch dat we snel onze gesprekken weer mogen voeren zonder plexiglas. Al twijfel ik eraan dat het terug helemaal zal worden zoals het was. Ik denk dat een hand geven aan klanten definitief verleden tijd is. Wie weet begroeten we elkaar in de toekomst met een stevige voetshake. Of buigen we ons te pletter. Wat het ook wordt, we zijn klaar om jou in alle veiligheid te ontvangen!